HELLO BRITAIN ! Week 9 : van 29 april tot 4 mei.

Bonjour !
De laatste dagen in Frankrijk komen in het verschiet ! Na een tof weerzien zijn papa, Robin en Adriana terug naar huis en eventjes is het weer wennen aan het alleen zijn. Alhoewel, in Europa ben je dat nooit !

Ik geniet van de laatste dagen door een bezoekje te brengen aan het authentieke en prachtige Vitré in Bretagne. Het is een versterkte stad, hoog op een heuvel. In de nauwe straatjes vind je overhangende vakwerkhuizen met opmerkelijke kleurschakeringen.
Via Coutances fiets is door het rijk begroeide landschap van Bretagne, voorzien van appelboomgaarden en weiden met koeien.
De bekende cider en sterke kazen laat ik aan mij voorbij gaan.
Het is 1 mei als ik de laatste Franse camping bezoek en aangezien op feestdagen het personeel pas in de namiddag aanwezig is en ik natuurlijk tot dan niet kan wachten om mijn tentje op te vouwen is het zowaar nog gratis ook. In Normandië ligt de havenstad Cherbourg en wacht de boot !

Op 2 mei steek ik ‘s ochtends onder een schitterend blauwe hemel het kanaal over op weg naar Poole in het Engelse Dorset. Op volle zee ben ik getuige van een - oefening - reddingsoperatie op zee van de Britse kustwacht ! Eventjes voel ik mij een figurant op de set van Windkracht 10 !
Wellicht heb ik een beetje last van zeemansbenen want in Poole wil het fietsen niet meteen lukken. Ik zoek vertwijfeld naar mijn achteruitkijkspiegeltje en besef dat dit nu aan de rechterkant van mijn fiets vastzit ! Logische gevolgtrekking leert dat men vanaf nu links rijdt en dat de auto’s je rechts voorbij zoeven : je zou voor minder het noorden kwijt raken. Van noorden gesproken, daar moet ik heen, want vanavond wacht mij (na 127 km) een heus bed en een vrolijk weerzien met Dave Leggett, een oud collega van papa.
Het landschap dat vandaag aan mijn voorbijtrekt geeft mij het gevoel dat ik in een reuze konijnenhok zit. Met duizenden zijn ze en ik spreek ze menigmaal aan met ‘Mientje’ want zo noemt ons konijntje thuis.

Dave heeft de weg naar zijn flat op E-mail gezet maar daar heb ik momenteel niet veel aan dus baan ik mij een weg door Swindon, en sla vol verbazing het ene ‘roundabout’ na het andere in. Ook de ‘magic roundabout (een experiment zegt men hier) is ongelooflijk. Je weet wanneer je op dit ronde punt komt maar door een combinatie van meerdere interne ronde punten hoop je alleen dat je er tegen tea-time zal afgeraken.
Dave ontvangt me met de gekende Britse gastvrijheid. We praten honderduit tot half één ‘s nachts : Dave moet vroeg uit de veren voor het werk en ik ga op pad naar de oudste universiteitstad van Engeland : Oxford . Voor de tweede maal deze week voel ik mij figurant in een televisieserie : ik stap precies middenin het dekor van Inspector Morse.

‘s Avonds neemt Dave me mee naar (waar kan het anders !) …. the pub ! Ik ontmoet de vrienden van Dave die één voor één wensen dat ze ook nog in hun ‘twenties’ waren, maar dat is zo te zien bij velen al héél lang gelden. Eventjes denken ze dat ik een Schot ben : neen, dat komt niet doordat ik een rok draag vanavond maar wel door mijn naamsverwantschap met het gekende biertje « McEwan’s » ‘k Had die kerels als sponsors moeten vragen !
Cheers !