Beste lezer,

Mooie liedjes duren niet lang ! Het einde van een in meer dan één opzicht stralend weekend komt er aan: Mama en Jens kiezen vandaag voor het luchtruim en op de begane grond is het één natte bedoening. Mijn stalen ros is weer van stal gehaald en alle bagage is opgeladen : ik ben vertrekkensklaar ! Er wordt gekust en uitgewuifd, doch niet voor lang deze keer : over 3 weken familiereünie in Friesland!

Even buiten Dublin schuift de zon gelukkig weer te voorschijn. Ik fiets noordwaarts door County Meath and County Cavan. Een vriendelijk glooiend landschap met lage heuvels en meren, dat is mijn uitzicht voor de volgende dagen. Na een overnachting in Cootehill kom ik aan in het grensgebied met Noord-Ierland, een onherbergzame streek die – als ik mijn reisgids moet geloven - ook wel ‘het land van de bandieten’ genoemd wordt.
Eenmaal over de grens besluipt mij toch af en toe een gevoel van onveiligheid : politiekantoren zijn omringd door metershoge muren en de mensen zijn vriendelijk maar dat de schrik er toch in zit ondervind ik diezelfde avond.
Zoals meermaals gebeurt vraag ik aan een inwoner of ik mijn tentje op zijn terrein mag opslaan voor de nacht. « Sorry, I’m afraid that’s impossible ! » Ik word vriendelijk doorverwezen naar de buurman die vast en zeker een plekje voor mij zal vinden ! Uiteindelijk loop ik zo het halve dorp af. Om een lang verhaal kort te maken : wat anders lukt binnen de kortste keren, neemt nu 3 uur in beslag ! Uiteindelijk vind ik toch iemand die in mij geen mogelijke terrorist ziet ! Thanks !

Ik ben op weg naar één van de grootste bezienswaardigheden van het eiland : The Devil’s Causeway aan de noordkust behoort tot het werelderfgoed. Het is een eigenaardig gevormd pad gemaakt van ongeveer 37000 veelkantige blokken die precies in elkaar passen. De basaltblokken zijn meestal 6-hoekig en zijn als het ware netjes gerangschikt in een honingraatmotief. Ze hebben een doorsnede van ongeveer 30 cm. en zijn gevormd door afkoelend lavagesteente na een vulkaanuitbarsting miljoenen jaren geleden. Je kan je best voorstellen waarom de bewoners de naam ‘Giant’s Causeway’ zeg maar ‘Reuzenpad’ gekozen hebben ! Volgens een legende zou de reus Finn McCool het pad gebouwd hebben om zo over het water naar het Schotse eiland Staffa te kunnen wandelen bij z’n liefje ! Coole kerel als je ‘t mij vraagt !

Via Ballycastle en de bijzonder aantrekkelijke ‘glens’ van Antrim - negen groene dalen die uitlopen naar de kust - kom ik aan in het havenstadje Larne.
Maar …… in tegenstelling tot de reus zal ik niet over een pad naar Schotland kunnen stappen! Groetjes !