Beste lezers,
Ik heb deze week opnieuw een afspraak. Geen blind date, alhoewel … Nu ik het dichtst bij Lubbeek ben, (zo ’n 380km) komen enkele oude bekenden mij opzoeken. Alleen weet ik nog niet wie, dat blijft de verrassing !

In de haven van Newcastle upon Tyne in Northumbria kies ik het ruime sop. De fiets mag gratis mee, dat kan, als je maar onschuldig genoeg kijkt wanneer je zonder ticket voor de fiets inscheept. «Oh, I didn’t know I had to pay for my bike too ! All right then, off you go.» De mevrouw kijkt me hoofdschuddend aan en wijst mij de weg naar mijn « cabin ». Scandinavian Seeways brengt mij in zo ’n slordige 16 uur naar IJmuiden in de provincie Noord-Holland.
Na een vlekkeloze overtocht fiets ik – rechts deze keer - naar de kade en daar staat Pieter speciaal uit Leuven gekomen met de motor, dus dat wordt een oneerlijke strijd straks. Het wordt een glunderend weerzien en de eerste nacht kamperen we in het residentiële Bergen.

‘s Anderendaags wordt het gelukkig minder druk op de wegen. Nederland fietsland : een waarheid als een koe ! Heerlijk fietsen is het hier. Er is nog ruimte en respect voor tweewielers !
We zijn op weg naar Friesland, want daar komt morgen de rest van het gezelschap aan.
De meer dan 30 kilometer lange Afsluitdijk die in 1932 werd gebouwd sluit de toegang van de vroegere Zuiderzee tot de Noordzee af. Fietsen over de Afsluitdijk betekent beuken tegen de felle wind : aan de ene kant schuimt namelijk de wilde Noordzee en aan de andere kant kabbelt het IJselmeer. Water, boten, plassen, grachten, beken en kanalen, en gelukkig ook af en toe een bruggetje : al het water uit de Schotse hemelsluizen ligt hier uitgestald. Gelukkig blijkt het droog.
Typische monumentale hoeves waarvan het grote, rode dak ruim 3 maal hoger is dan de boerderij zelf verraden dat we in Friesland zijn. Romantisch ouderwetse windmolens maken plaats voor modernere witte tuigen.
We komen aan op Camping De Waps in Oudemirdum, een kleine Fries plekje te midden van fraaie bossen. Voor één nacht slaan we ons tentje op, want morgen hebben we « visite » en nemen we onze intrek in een trekkershut.

Bij een stralend zonnetje komen Eric en Rudy, twee jeugdvrienden van papa als eersten aan even later gevolg door Jan, een fiets- en werkmakker van papa, mijn broer Jens en mijn ouders. Ik geniet van de -home made- picknick, en de smaak van die bekende gerechten geeft mij eventjes het gevoel thuis in onze tuin te zitten.
In de namiddag verkennen de echten onder ons op de fiets de omgeving. Friesland is ook in de zomer in de ban van de 11-stedentocht. De kleine dorpjes zoals Workum, Sneek en Sloten lijken zo van een postkaart geplukt en de Friezen zijn gewoon supervriendelijk. De bakkersvrouw haalt spontaan tuinstoeltjes en tafeltjes uit als we, bij een rustpauze, de reuze lading gebakjes meteen voor haar deur willen verorberen.

‘s Avonds vieren we onze reünie in de ouderwets gezellige bistro op het dorpspleintje. Hartstikke lekker ! Wat een (h)eerlijke mensen Friezen wel zijn valt op als we een wandelingetje maken in ons rustige dorpje. De plaatselijke bloemenzaak heeft zijn bloemetjes buiten gezet, met een wel merkwaardig bordje erbij : « Beste klant, we zijn er niet vandaag, maar maak gerust je keuze. Het geld gooi je gewoon in onze brievenbus. Bedankt voor je bezoek ! »
Zo ’n mensen verdienen gewoon … een bloemetje !