Verslag 26

OOSTWAARTS: week 22: (van 28 juli tot 5 augustus)


Grüss Gott!
Het is de laatste week van juli en als scoutsleider in hart en nieren, voel ik de "kampkriebels". Mijn kleine mannen - de kapoentjes van de Lubbeekse scouts - gaan 7 dagen lang op kamp in St.Niklaas dus ben ik solidair (al 5 maand touwens!) en sla in diezelfde periode mijn tentje op in Lienz, de Oost-Tiroolse hoofdstad. Een week lang elke dag fietsen en bergbeklimmen en tegen de avond nog eventjes genieten aan het zwembad samen met mijn kampeergenoten, ’t Is dus weer van dat!

Een kajaktocht op de Gail, samen met mijn Duitse buren Matthias, Silke en Tobias, dat lijkt me wel wat. Toegegeven, na 3 seconden te water heb ik reeds kennis gemaakt had met de natte ondergrond, maar het is toch een fantastische belevenis. Achteraf kruip ik samen met mijn leraar Matthias in een dubbelboot klaar voor een tocht op één van de mooiste waters van de Alpen. Gewoon záááálig ……

Wie in Oostenrijk thuis is zal zich vlug op bekend terrein voelen als je mijn dagtochten van de laatste dagen bekijkt: ik verken de eeuwige sneeuw en de gletsjer van Grossvenediger in het Virgental, en geniet van de klim naar het Scharech panorama en de Molltalergletsjer.
Na het zwoegen bergop komt - gelukkig - telkens bergaf en dat is natuurlijk eens zo leuk als er haarspeldbochten zijn. "Losgehen" zoals de Oostenrijkers zeggen.

Het thuisfront is mij nog niet vergeten dus wacht er mij weer een bezoekje! Deze keer komt mijn broer Robin samen met onze vriend Björn een eindje meefietsen. Afspraak in Salonta, een provinciestadje in West-Roemenië.
Da’s nog niet zo direct in de buurt en daarom spring ik op mijn tweewielertje richting Karinthië en Hongarije.

Onderweg ga ik nog even de grens met Slovenië over voor een ‘blitz’bezoekje. In Slovenië denk ik met veel plezier terug aan een scoutskamp van enkele jaren geleden: wat hebben we toen lol gehad! Vooral het "dive"-en, duiken dus, in de Soca rivier was super. Ik hou het deze keer wat rustiger, ‘k ben dan ook al ondertussen een paar jaartjes wijzer geworden!

Na het hooggebergte van de voorbije dagen is Hongarije natuurlijk maar een peulenschil. De taal daarentegen is andere koek: aartsmoeilijk!
De prijzen in de buitenlandse grootwarenhuizen, die hier als paddestoelen uit de grond rijzen, zijn navenant. Voor koopjes moet je er duidelijk niet zijn.
Zorgeloos en rustig reizen kan je wel in Hongarije. Nergens zijn er grote hoogteverschillen te overbruggen en het wordt helemaal biljartplat als ik de laaglanden van Hongarije bereik: de poesta, een eindeloze uitgestrektheid die wel tot de verbeelding spreekt. Wedden dat ik, als ik goed kijk, in de verte mijn broer al zie staan! ……

De Roemeense grens komt eindelijk in zicht. Mijn broer Robin en onze vriend Björn wilden mij verrassen door de Roemeense grens reeds over te steken en mij op te wachten aan de Hongaarse grensovergang. Bij eventuele problemen zou Robin, die deze streek als zijn broekzak kent, dan kunnen helpen. Mijn ervaring met Oost-Europese diplomatieke aangelegenheden hebben ze blijkbaar onderschat want net op het moment dat Robin de stempel in zijn paspoort krijgt om Roemenië te verlaten, steek ik nietsvermoedend aan de andere kant van het loket al de Roemeense grens over. Van ‘timing’ gesproken. Daar staan we alle twee in een ander land, het mekaar in de armen vliegen wordt dus nog even uitgesteld. Maar het is er niet minder hartelijk om!
Dag!

 

©2002 iWEB