KONING WINTER OP BEZOEK
: Week 29+30 (van 18 tot 25 september) |
Dag,
Voor vandaag staat er weliswaar meer dan 100 km op het programma,
maar wanneer ik m’n parcours van de afgelopen week bekijk
kan ik toch wel spreken van een rustdag. Vandaag gaat het
namelijk gewoon eens lekker bergaf. Eerst volg ik het, voorlopig
nog kleine, bergriviertje de Rotten (Duitse naam voor: Rhone)
tot in Brig. Vandaar gaat het, jammerlijk genoeg onder een
dik wolkenpak, verder naar Sion, de hoofdstad van Wallis.
Eindelijk ben ik eens terug in een stad en dat betekent dat
een ondertussen traditioneel bezoekje aan de plaatselijke
"hypermarché" en het "cybercafé"
er niet mogen aan ontbreken.
|
|
|
Op mijn weg terug naar Italië wacht mij een leuk weerzien
met de 2469 m hoge Grand Saint Bernard Pas. Reeds tweemaal
kon ik deze 42 kilometer lange klim op mijn naam schrijven,
al was het de eerste keer wel met m’n lichtgewicht
koersfietsje. Gepakt en gezakt betekent dit nu maar liefst
3 uur en 45 minuten trekken en sleuren om boven te raken.
Tijdens de hele klim staat alles in het teken van de Sint-bernardshond,
die hier als mascotte gebruikt wordt. Soms kruip ik wel eens
figuurlijk in de huid van dit lomp, zwaar maar ook behulpzaam
en poeslief dier!
Vanaf de Italiaanse grenspost boven op de top duik ik 35
km lang naar het bijna 2000 m lager gelegen Aosta.
Met Aosta zit ik voor de tweede keer in een tweetalige Italiaanse provincie.
Deze keer is het de Franse taal die door een kleine minderheid als moedertaal
wordt gehanteerd. Twee dagen lang geniet ik van het goede weer en de
rust op camping ‘Monte Bianco’. Een kort bezoekje aan de
stad Aosta en het Nationaal Park Gran Paradiso zorgen eventjes voor wat
afwisseling in mijn alpencol parcours.
|
|
|
Als ik op de radio te horen krijg dat men
voor het eind van de week sneeuwval verwacht boven de 1300
m besluit ik
om via de Passo dello piccolo San Bernardino, het kleine
broertje van de Grand Saint Bernard, naar Frankrijk ter fietsen.
Vanaf de voet kan ik nog snel even genieten van een blik
op Europa’s hoogste bergtop, de 4807 m hoge Mont Blanc.
Het wordt opmerkelijk kouder en regenachtiger waardoor ik
zelfs vanaf een hoogte van 1600 m te maken krijg met sneeuwbuien.
Eenmaal boven trek ik zowat m’n hele kleerkast aan
want aan een snelheid van meer dan 50 km per uur daalt de
gevoelstemperatuur al snel onder de min 20 graden. Het feit
dat mijn handschoenen nergens te vinden zijn zal ik allicht
niet snel vergeten!
|
|
|
2770 m hoog, temperaturen ver onder het vriespunt
en een laagje ijs op de baan maken van de Col d’ Iseran
vandaag een bergpas om liever niet aan te beginnen. Weliswaar
niet voor mij, want vandaag is het 24 september en wat
is er mooier dan je 21ste verjaardag te vieren bij zulke
weersomstandigheden op een col met naam en faam? Niets ……… of
misschien toch een gezellig restaurantje, een saunaatje,
een feestje met vrienden, enz… Eenmaal beneden besluit
ik dat het allemaal nog wel best meeviel, vooral omdat
ik tijdens de afdaling door luidkeels te zingen de bijtende
kou volledig kon vergeten. Of was het misschien omdat ik
wist dat ik eens terug op de camping languit in de zetel
kon liggen in het leuk ingericht tv-zaaltje met jawel ………… een
open haard!
|
|
|