Hallo,
Gelukkig heb ik in Cagnes-sur-Mer een rustige camping gevonden, waar ik het reuze openluchtzwembad bijna voor mij alleen heb. De eerste avond maak ik kennis met een Brits koppel dat net als ik een stukje Europa wil verkennen. Zoals verwacht kiezen ook zij niet voor de fiets maar voor de wagen, kwestie van tijd en moeite te sparen waarschijnlijk. Later blijkt hij Zuid-Afrikaan te zijn komende uit Johannesburg, terwijl zij geboren is in Melbourne, je weet wel daar ‘Down Under’. M’n eerste 3 dagen aan de Côte d’Azur bestaan dan ook slechts uit zonnen, zwemmen en genieten van een drankje en een babbel bij de buren.

Na al dat stil zitten wordt het toch stilaan terug tijd om te doen waarvoor ik gekomen ben, namelijk, fietsen. Met een extra col kan ik mijn palmares nog moeilijk opfleuren dus kies ik maar meteen voor een extra landje, wat zeg je daar van? Een 25 km lange, maar overigens prachtige rit, brengt me naar het wereldberoemde belastingparadijs, Monaco. Gelukkig is het zondag en valt de drukte op de wegen vrij goed mee. Met meer dan 17000 inwoners per vierkante kilometer is Monaco ongetwijfeld één van de dichtstbevolkte landen ter wereld. Typerend zijn natuurlijk de opeenstapeling van mondaine flatgebouwen en de voorbij razende peperdure sport- en luxewagens. Ik breng een kort bezoekje aan de haven en geniet er van de mooie jachten die er aangemeerd liggen. Na een uurtje hou ik het dan ook voor bekeken en keer terug naar de camping waar ik nog eens 2 dagen lekker niets doe, alvorens ik stilaan het noorden weer opzoek. En ah, ja, doe geen moeite ooit Monegaskische Euromunten vast te krijgen want vinden doe je ze nergens.

Via het alom bekende Antibes en Cannes fiets ik verder de Azurenkust af tot in Saint-Raphael, waar ik voorgoed afscheid neem van de Middellandse Zee. Ik duik recht het Provençaalse binnenland in en ga er op zoek naar de Grand Canyon du Verdon. Dit stukje ongerepte natuur is mijn verblijfplaats voor de komende week. Helaas zit het weer niet mee en wordt het weekje kloofwandelen beperkt tot een 2-daagse. Het regent dagen aan een stuk, maar vervelen doe ik me niet want op de camping is er een leeszaaltje waar tientallen Nederlandstalige tijdschriften wachten om gelezen te worden.

Als de regenzone het dan toch eindelijk voor bekeken houdt trek ik meteen m’n bergschoenen aan voor een fikse wandeling. Vertrekken doe ik weliswaar met de fiets want eerst moet ik klimmen tot een hoogte van 1226 m alvorens ik via een bochtige afdaling de toegang tot de Gorges bereik. Via een steil en niet al te breed pad daal ik te voet verder af tot aan de Verdon-rivier die zich een woeste weg baant door de kloof, soms zelfs ondergronds. Ik kies voor een wandeling stroomopwaarts waarbij zowat elk panoramapunt van de rechteroever wordt aangedaan. Zo val ik van de ene verbazing in de andere: indrukwekkende rotswanden, immens hoge afgronden, prachtige herfstkleuren en het snelstromende water beneden. Wie wil er nu nog beweren dat je enkel in het Amerikaanse Arizona terechtkan om kennis te maken met het ‘Grand Canyon’-gevoel. En zeggen dat al dat moois zo dicht bij huis voor het grijpen ligt!

A bientôt!