Beste lezers,

Nu dachten jullie vast en zeker dat onze Europafietser met vakantie was (’t is tenslotte ook voor hem Paasvakantie geweest), maar niets is minder waar. Gewerkt heeft hij deze week! Gezwoegd op de fiets én op het internet: ziehier z’n eerste zelfgemaakte, originele en authentieke verhalen! Tijd dus om op je zadel te springen en mee te trappen met de Europafietser! We laten nu het woord aan hem!

Hallo allemaal,

Je hebt er een tijdje moeten op wachten, maar hier ben ik dan eindelijk!
Vandaag, vrijdag 5 april, ben ik aangekomen in Sevilla. Ook hier regent het, zoals dat de afgelopen dagen vaak het geval was, en voor de volgende dagen is er helaas geen beterschap op komst. Wat jullie waarschijnlijk het meest interesseert is: wat maak je op solofietstocht zoal allemaal mee?
Wel om dat allemaal uit te leggen heb ik enkele verslagjes gemaakt van mijn fietsavonturen in Frankrijk en Spanje. Deze zijn natuurlijk wel wat verleden tijd, maar vanaf nu mogen jullie toch wekelijks een kleine anekdote verwachten. Alvorens te beginnen wil ik iedereen bedanken voor de vele mails, die mij werden toegestuurd.

FRANSE GASTVRIJHEID.

Tijdens de eerste dagen van mijn tocht was het vooral een zoektocht naar de ideale slaapplaats. Zo moet je weten dat er voor de toerist in Frankrijk in de maand maart weinig of niets te beleven valt. Gelukkig zorgde het goede weer ervoor dat wildkamperen al niet in het water kon vallen als blijkt dat je jouw tentje in een rivierbedding hebt gezet. De derde dag was een absolute meevaller. De voorbijganger waaraan ik vroeg waar ik mijn tentje kon opzetten bleek de burgemeester te zijn van Morains in de buurt van Reims. Hij trakteerde me prompt op gratis logies in ……. het gemeentehuis! Gewekt door een vroege vergadering van de boerenvereniging ging ik verder door het Franse binnenland. De dagafstanden werden alsmaar langer, zodat 150 km geen uitzondering meer werd. Woensdag 6 maart werd 'my lucky day' want toen was ik te gast bij de familie Defert, die mij wel degelijk eens goed verwend hebben. De dochter des huizes, die mij overigens van de straat geplukt had, bracht me naar mijn kamer……. 'Je hebt je eigen douche en toilet' vertelde de vader er nog bij 'maar deze is alleen voor jou indien je ons vergezelt tijdens het avondeten en het praatje achteraf'. Voor mij geen probleem, want Frans spreken gaat bij mij namelijk van zelf!? Zo werd er tijdens het avondeten gepraat over de dingen des levens maar daar wil ik verder niet op ingaan! Toen de overgrootmoeder, die ook deelnam aan de conversaties, stilaan door had dat ik met m’n fietske heel Europa wou doorkruisen begon ze opeens haar beste Frans boven te halen. 'Toute l’ Europe, mais c'est magnifique!' zei ze en toen vertelde ze verder over haar vroegere fietsavonturen. Jaja, dat kranige dametje was destijds met haar fietske o.a. tot in Leningrad gereden.
De volgende morgen vroeg de grootmoeder me of ik geen zin had om nog te wachten tot na het middageten om te vertrekken. Geen probleem, dacht ik, als het maar iets lekkerder is dan gisteren. Zo gezegd, zo gedaan. Om 12 uur stipt werd het eten geserveerd. Kip met frietjes en nog zeggen dat ze dat niet speciaal voor mij hadden klaar gemaakt; genoeg calorieën dus voor nog eens 1000 km! Na nog een paar fotootjes lieten ze me eindelijk gaan want er mocht nog wel eens wat gefietst worden!

Bij deze wil ik de familie Defert uit Ligny-le-Châtel, die overigens goede kennissen heeft in Boutersem, bedanken voor hun gastvrijheid.

PUUR NATUUR.

De tweede week van mijn tocht werd er eentje om volop van de natuur te genieten. Zo trok ik o.a. door het Centraal-Massief waar de hevige zonnestralen me een kleine zonneslag bezorgden. Wat er op neerkomt dat ik op zondag 10 maart, voor de deur van een rijke Fransman, eventjes al m’n krachten verloor. Gelukkig kon ik ook hier weer kon profiteren van de Franse gastvrijheid. Om het terug over de natuur te hebben, dit keer ging het naar de Gorges d'Ardêche. De meeste onder jullie zullen deze plaats associëren met duizenden uitgelaten kajakkers. Fout, in maart is deze kloof een van de rustigste plaatsen van Frankijk waar enkel de berggeitjes je middageten komen verstoren. En omdat de zon maar bleef schijnen werd ook m’n fietstocht door de Camargue een onvergetelijk moment. Alleen de Pyreneeënrit werd helaas door het onstabiele weer afgelast. Ik moest het noodgedwongen stellen met het zicht op deze prachtig besneeuwde bergketen.

Tot de volgende keer.

Ewan.

Zo, dit was het. Ondertussen hebben wij al enkele diafilpjes kunnen bemachtigen. De techniek staat voor niets en vanaf volgende week zullen we enkele foto’s afdrukken en zo Ewan’s verhalen meer kleur geven! We hopen dat je er naar zal uitkijken!
Het thuisfront.