Dag iedereen,
Om Andalusie te verlaten moet ik wel eventjes een van de eenzaamste gebieden van Spanje doorkruisen. Van Cordoba naar Toledo (322 km) in twee dagen betekent dus fietsen door eindeloze landschappen tot het donker wordt. Op een heuvelrug in de vlakte duiken de windmolens van Don Quichote op, we zijn dan ook in Castilla la Mancha.

Als ik een pauze neem midden op een dorpspleintje is de plaatselijke school net uit. De kinderen verzamelen zich aarzelend om me heen en ik moet de meest diverse vragen beantwoorden. Veel verder dan wat mijn naam is en waar ik vandaan komt helpt mijn kennis van het Spaanse mij niet verder. De held van het groepje waagt zich wel in de richting van mijn fiets, doch als ik een stapje naar voor kom stuiven de kinderen allemaal huiswaarts toe. De schrik voor die onbekende vreemde fietser zit er toch eventjes in !

Na de eentonige landschappen van de voorbije dagen is Toledo een verademing : Het historische centrum ligt te schitteren op een heuvel boven de Taag.
‘s Anderendaags neem ik een rustdag, laat mijn fiets achter op de camping en ga met de lijnbus een dagje citytrippen naar Madrid.
De obligatoire kiekjes mogen ook hier niet ontbreken en eventjes ben ik toerist tussen de anderen met als enig balast een fototoestel !
Terug in Toledo hou ik het fotograferen nog even vol en probeer een kiekje van Toledo by night. Ik lijk wel voor fotograferen in de wieg gelegd, …. of misschien bekijk ik beter eerst het resultaat vooraleer ik mijn fiets aan de haak hang !

‘s Avonds op de camping word ik steevast uitgenodigd voor een babbel en een drankje : gin tonic, da’s bij de Britten, een pintje, da’s bij de Belgen en een « zju dranzje », juist ……. bij de Nederlanders ! Doei ! !